Neden karbonhidrat sayıyorum? Tip1 diyabet, hastane, yeni hayatimiz ve dahasi 🤍

Herkese merhaba! Uzun zamandir yazmiyorum, vaktim olmadigi icin online satislarima, duzenli olarak calistigim isime, spora ve herseye ara verdim...

Yaklasik 3 hafta once esim isi icin Kamerun’a gitmisti, ben de Banglades’ten yeni donmustum, ikimiz bir kac gun oncesinde evdeyken evimizi degistirip yeni bir eve tasindik ve o sira buyuk kizimiz Eva biraz rahatsizlandi. Soguk alginli ve ev tasima stresinden dolayi diye dusunup bir kac gun bal, zencefil vb dogal seyler ile toparlamaya calistik. 3 gun halsizligi surdu ve cok fazla su iciyor surekli uyumak istiyordu. Esim o gun Kamerundan dondu ve Eva’yı doktora goturmeye karar verdik. Doktora gittigimizde Eva iyice halsizlesti ayakta dahi duramiyordu artik. Doktor Eva’yi acil odasina aldi ve Serum takmaya karar verdi. Biz hala ne oluyor diye anlayamiyorduk. O sira hemsire geldi telefonda konusuyordu ve telefonda birine “cok mesgulum suan bir cocuk hasta var muhtemelen diyabetik ketoasidoz komasinda onunla ilgilenmem lazim dedi” esim Turkceye bukadar hakim olmadigi icin hicbirsey anlamadi tabii ama bunlari duyan ben tabii ki sok oldum. Soramadim bile. Doktor geldi “birazdan sizinle konusucam, cocugu sevk etmemiz gerekiyor” dedi. Bir serum bitti bir tane daha takildi, kan alindi, tahliller yapildi. Doktor beni cagirdi ve Eva’nin diyabeti olabilecegi ve hatta cok gec kalindigi icin komada oldugunu ve yogun bakimi olan bir yere acil sevk edilmesi gerektigini soyledi. Ailemde hic diyabetli kimse yok, diuabet neyden olur asla bilmem. Bunu duyan ben, aklima sadece Eva’ya her zaman ne kadar saglikli baktigimiz, duzgun yemekler yedirdigimiz ve her zaman egzersiz yapan hareketli bir cocuk oldugu geldi. “Ama olamaz ki“ dedim . Olamaz cunku cocugun yasam stiline aykiri bir teshis...

Eva serumlara ragmen oyle kotulesti ki, hem esim hem ben basinda aglamaya basladik. Sogul alginligi diye goturdugumuz cocugumuza diyabet diyorlar 🤷🏻‍♀️ 3 saat kadar bekledikten sonra bir ambulans ayarladik ve Eva’yi diger hastaneye goturduk. Ambulans’in icinde otururken hersey ruya gibi geliyordu. Esimde ben de konusamiyorduk bile. Hastaneye vardigimizda Eva’yi sedyeyle hizli hizli tasiyip yogun bakimin onune kadar getirdiler, bize de burda bekleyin artik iceri giremezsiniz dediler...

O an zaten esim ve ben yikildik, Eva’ya onu disarda bekledigimizi korkmamasi gerektigini dahi söyleyemedik..

2 saat kadar sonra bir hemsire cikti, bizden bilgiler istedi ve sorular sordu. Iki taraftada diyabetli kimse var mi yok mu, akraba evliligimiyiz :-) gibi sorular. Sonra da bize “burda beklemeyin zaten goremezsiniz bugun” diyip gitti.

Nasil gidebiliriz?

Kapinin onunde bekledik. Beklerken aklimizdan gecen milyonlarca soru. Hemen is yerimi arayip ucretsiz izine ayrildim...

Esim de butun planlarini iptal etti. Ailem bize hastaneye kiyafet vs. getirdi biz o kapinin onunden asla ayrilmadan bekledik. Ikinci gun bitti ve sonunda biri cikip Eva’nin annesi burda mi diye sordu. Kosa kosa gittim, bir saat sonra Eva’yi gorebilirsiniz dedi. 1 saat sonra kapida hazir bekledik esimle ama esimi kabul etmediler. Pandemi sebebiyle yogun bakima hic bir ziyaretci alinmiyormus ama Eva sizi gorsun biraz sakinlesin dediler, bir kez daha kalbim ciz etti :(

Yogun bakimda Eva nin oldugu odaya gidene kadar hic bir odanin camindan iceri bakamadim bile, hepsi cocuk :( hayatimda dogum haricinde ilk kez hastaneye gidiyorum ve ilk kez yogun bakim goruyorum ve orada kizim var...

Eva’nin oldugu kapidan girdim, onu gordum ve bogazim dugumlendi, soz vermistim aglamicam diye. Yari uyur haldeydi, Eva diye seslendim birden uyandi. Uyanir uyanmaz “anne ben burdan cok korktum yalniz” dedi. Aglamama sozumu tutamadim. Bizim onu hep kapida bekledigimizi, hic gitmedigimizi, iceriye daha fazla hasta olmamasi icin bizi almadiklarini vs. herseyi anlatmaya calistim. Hic yemek vermemislerdi henuz, yemek getirecez siz yedirin diye dediler. Bir oh cektim, icerde daha uzun kalabilcem diye. Esimi aradik o da videoda gordu Eva’yi. Aglamamak icin kendimi tutmaktan, kasilmaktan yorulmustum :-)

Eva’ya yemek yedirdim, uzunca vakit gecirdim. En sevdigi oyuncagini ve Ipad’ini getirmistik, onlari verdim en azindan biz disardayken bizi arayabilsin diye...

1 gün daha bu sekilde gectikten sonra bizi cagirdilar ve Eva’nin servise cikabilecegini soylediler.

Biz hala tam olarak ne oldugunu ogrenemedik ve cikip eve gidebilecegimizi dusunuyorduk.

Servise ciktik ve doktor gelip bize herseyi bastan anlatti.

Tip 1 diyabet on tani dedi. Cocuklarda ve genclerde olurmus. Daha cok genetik ve aileden gelirmis, ailede kimsede yoksa duzensiz beslenme ve hareketsizlikten olurmus, o da degilse bir sebep aramaya gerek yok, sebepsiz de olabilirmis. Artik insulin kullanmasi gerektigini ve yedigi yemeklerin karbonhidratlarini saymamiz, ona gore bir beslenme programi ayarlamamiz gerekiyormus.

2 hafta daha hastanede kalmamiz gerektigini soylediler...

Hastanede ben kaldim, esim de eve Emma’nin yanina dondu. O ana kadar Emma’yi dusunemedik bile ama Emma icinde hersey cok zor oldu. Biz olmadan bukadar uzun vakit gecirmemisti hic.

Hastane de Paskalya kutladik, sac orduk, boyama yaptik, tas boyadik, bizim gibi seker diyabetli cocuklarla tanistik, yeni arkadaslar edindik.

Eva’yi 3. Gunden sonra hastanede tutmak artik cok zordu. Sinirleri o kadar bozuldu ki zaman zaman sinir krizleri gecirdi, artik hastanede kalmak istemiyorum, igne olmak istemiyorum, doktorlardan nefret ediyorum vs...

Gunleri uykusuz, 2 saate bir seker olcup, kan alip, insulin vererek gecirdik...

Cok sukur hersey yolunda gitti ve 15 gun sonra, egitimi bitirip evimize donduk..

Artik bizim icin dikkat ettigimiz hersey, zevk ve keyiften cok mecburi hale geldi. Herzaman yediklerimize dikkat eder, sekersi, laktozsuz, glutensiz beslenirken, spor yaparken bunlarin hepsi artik mecbur yapmamiz gereken seyler oldu. Neyse ki zaten yaptigimiz seyler oldugu icin cok zorlanmadik. Diyabeti bir hastalik degil yenç bir yasam stili olarak kabul ettik. Simdi hepimiz Eva’ya uyup onun yediklerinden yiyip (arada kacamak yapiyoruz gizlice) onunla birlikte erken yatip erken kalkiyoruz. Daha henuz islerimize donmedik, is temposu ile birlikte bunlarin hepsini duzeninde goturmemiz gerekiyor.

Artik karbonhidrati sayilmamis tabaklara yer yok :-)

Burdan sebep, bu yazimi okuyan herkese tek bir tavsiyem var. Oldu bitti bunu herkese soylerdim ama simdi bunun ne kadar onemli oldugunu, hayati onem tasidigini farkettim. Ne olur birinin cocuguna yiyecek birsey verirken ailesinden, annesi veya babasindan izin almadan asla ama asla vermeyin. Bir cocugun hayatini tehlikeye atabilirsiniz...

Tum bunlardan sonra, yaptigim online satislara, yeni kurmus oldugum e-ticaret ek gelirime ve dogal bakim urunleri satisima bir sure veya belki surekli olarak ara verdim. Aileme ve duzenli olarak yaptigim isime daha cok vakit ayirmam gerekiyor 🤍

Biz hastanedeyken arayan, mesaj atan, destek olan hepinize cok tesekkurler 🙏🏻 Eger cocugunuzda veya etrafinizda ki bir cocukta, normalden fazla su icme, cisini kacirma, mide bulantisi, karin agrisi, halsizlik vb belirtiler var ise Diyabet suphesi ile doktora goturup kan degerlerine baktirmanizda fayda var.

Hepinize mutlu gunler 🤍